[Show slideshow]

1 2 ... 17 ►

Volg deze link voor foto's tijdrit

https://photos.app.goo.gl/9DcAP9Q2MxXFNU2M7

Dames

Heren 40-

Heren 40+

Inschrijving voor de Fish Potato Seaconcept TT is inmiddels gesloten!!

Aanrijden naar Urk:

Of je nu uit noord of zuid komt, rij via de A6 en pak afrit 13 en volg bordjes Urk. Komt je uit het oosten van het land, rij dan naar Urk Ens – Nagele, na Nagele kom je uit op de domineesweg, volg bordjes Urk.

Parkeren:

Parkeren doe je aan de Griend op Urk toets op de navigatie in: Griend 3, 8321 MN Urk. Dit leidt u naar ABC Arkenbouw, aan deze straat kunnen we parkeren. Er staan hier enkele parkeerwachten, volg hun aanwijzingen op. Deze zullen u ook de weg wijzen naar de inschrijving. Deze parkeerwachten houden tevens een oogje in het zeil, ze zullen niet permanent aanwezig zijn, maar wel een groot gedeelte van de tijd als uw auto er staat.

Inschrijven:

Inschrijven / melden doet u bij de Rots (jeugd/buurthuis) aan de Urkerweg, dit is ongeveer 500 meter fietsen. Vanaf uw parkeerplaats via de fietsbrug over de Urkervaart. Adres van de Rots: Urkerweg 64, 8322 NB Urk. Let op, u kunt hier absoluut niet parkeren, daar de toegangsweg voor de tijdrit is afgesloten. Vanaf 11:15 uur is de inschrijving geopend.

Toilet:

Er is tevens een toilet voorziening aanwezig in de Rots.

Startnummer:

Bij het melden in de Rots wordt onder andere uw startnummer en chip uitgereikt, bevestig de chip op de aangegeven manier op uw fiets. Het startnummer zichtbaar op de rug spelden.

Start:

Om 12:00 uur zal de eerste fietser starten, op nog geen 50 meter van de Rots. Vervolgens zal er om de minuut worden gestart. De laatste renner zal om 13:15uur starten, om 13:45 uur zal de laatste renner zijn gefinisht.

Parcours:

Het parcours is recht toe recht aan, en loopt van Urk naar Emmeloord en weer terug naar Urk. In Tollebeek zijn er vluchtheuvels en rotondes, neem deze allen aan de rechterkant. Het keerpunt is na 7,5 kilometer, ter hoogte van het Hannie Schaft viaduct, door middel van een u bocht. Totale lengte van het parcours is 15 kilometer. Fiets op de rechterweghelft, de andere helft is voor de terugkerende tijdrijders. Parcours verkenning alleen via het fietspad, de weg gaat rond 11:30uur dicht, en zal rond 11:45uur auto vrij zijn.

Keerpunt:

Het keerpunt onder het viaduct onder de Hannie Schaft weg / viaduct, wordt gemarkeerd door een pion en pijlen op de weg. 300 meter voor het keerpunt staat er een boog over de weg. Let op!! Deze boog is niet het keerpunt.

Parcours afsluiting:

We streven er naar dat het parcours autovrij zal zijn, wees echter wel alert, hulpdiensten moeten wij te allen tijde door laten. En wees beducht op die ene auto die toch op het parcours verschijnt, omwonenden zijn allen geïnformeerd, echter kan het altijd gebeuren, dat iemand toch met de auto zijn erf verlaat, of die ene visser die net opbreekt en huiswaarts keert. Zo zijn er nog wel een paar voorbeelden te bedenken. Wees ten allen tijden geconcentreerd op gevaarlijke situaties. Indien er een auto achter je verschijnt, ga zoveel mogelijk rechts rijden en laat de auto passeren.

Prijsuitreiking:

De prijsuitreiking is direct aansluitend aan het evenement op het pleintje bij de Rots. Na de prijsuitreiking is het evenement ten einde en wensen we ieder wel thuis.

Voor de eerste keer wordt de Fish Potato Run gecombineerd met een heuse
tijdrit: de Fish Potato Seaconcept Time Trial, en wel op zaterdag 14 september. Deze tijdrit is voorafgaand aan de run en start op Urk, keerpunt is onder het viaduct in Emmeloord en de finish is weer op Urk. De tijdrit is over de volledig afgezette Urkerweg. De lengte is exact 15 km.

Er is een officiele tijdsregistratie en voor iedere deelnemer is er een
Mylaps Chip beschikbaar voor gebruik. Inschrijven kan via de vermelde link. De weg is vanaf 11.45 vrij en uiterlijk 14.00 moet het traject weer vrij
zijn voor de FPR.

Parkeren voor dit evenement kan op het industrieterrein aan de overkant
van de Urkervaart op en om het terrein van ABC Arkenbouw.
Adres is : Griend 3, 8321 MN Urk, over de fietsbrug komt u dan bij de start locatie. Warmfietsen kan op hetzelfde industrieterrein.

De kosten zijn € 15.- per inschrijving, er wordt gereden in de volgende klassen :

Mannen -40 en 40+
Vrouwenn

Een en ander is nog wel afhankelijk van de definitieve vergunningverlening.

Zaterdag 20 juli 2019 zou wel eens een historische dag voor de wvurk kunnen worden, want dan wordt er een begin gemaakt met een mtb route in het Urkerbos, om dit feestelijk op te luisteren werd er door wethouder Freek Brouwer op vrijdag 19 juli officieel een eerste paaltje geslagen.

In samenwerking met Stichting Flevolandschap, de beheerder van het Urker bos en de gemeente Urk hebben vrijwilligers van Wielervereniging Urk een uitdagende en verrassende route uitgezet van 13km, die in drie fasen zal worden aangelegd. Op 3 locaties kan straks de route worden gestart: bij de sportboulevard, bij het speelbos en bij Sportpark de Vormt. Op deze locaties komt een startbord te staan en de route wordt volledig met routepaaltjes aangegeven.

In de komende periode wordt de eerste fase van 4km aangelegd, in het najaar volgt de tweede fase en volgend jaar de derde fase. En dan kan de volledige 13km aan een stuk afgelegd worden.

De route is open voor mountainbikers en zal naast de mountainbikers van Wielervereniging Urk ook frequent gebruikt gaan worden door het Berechjacollege, Pieter Zandtcollege en Caritas.

Het wielerseizoen van de Wvurk, komt met het mooie weer in aantocht in een stroomversnelling, er wordt al een maand volop getraind voor een fiets vakantie in Italië, en ook voor de maand juni staan er diverse toertochten en activiteiten op de agenda. Omdat het mooie weer in aantocht is, is de mei maand altijd de opstap maand voor nieuwe leden en aspirant leden, iedereen die eens mee wil fietsen, staat vrij om eens langs te komen. Er wordt altijd gestart bij de Rots aan de Urkerweg op dinsdagavond om 19:00uur. Dames starten op donderdagavond ook hier kunnen nieuwelingen zich melden, echter deze starten wel wat vroeger, om18:30uur. Voor de zaterdag staat er altijd wel een wat langere tocht vanaf Urk of wordt er een toertocht buiten Urk verreden.

Verzamelen op de vaste afspreek plek: de Rots, Urkerweg 64.

• Dinsdag starten 19:00 uur
• Donderdag starten 18:30 uur D (ames) groep.
• Zaterdag altijd een langere tocht vanaf Urk of een NTFU toertocht ergens in den lande.

Fietsen door de polder met 22 man, tussen schokkerhaven en Ramspolbrug.

De D(ames) groep onderweg.

 Op 8 juli wil een aantal leden aan een tocht deelnemen, om op 1 dag alle 12 provinciën aan te doen. Gestart wordt er bij Lent, nabij Nijmegen en de finish ligt in Leek, op twee derde van de tocht zullen ze Urk op een haar na passeren. Voor deze tocht dienen de leden in ieder geval veel trainingskilometers te maken.

Meer info op wvurk.nl en voor vragen kan men mailen naar: info@wvurk.nl.

Rabo Tulpen Classic 2017 overtreft verwachtingen.

 Afgelopen zaterdag vond de Rabo Tulpen Classic plaats, startlocatie was dit keer de Botterskuur, daar veel deelnemers vorig jaar aangaven het rondje over de haven zeer te waarderen. Hoewel de meeste deelnemers uit de polder en omstreken kwamen, waren er ook deelnemers vanuit verre windstreken zoals uit Zutphen, Haarlem en Groningen. Zelfs 1 deelneemster kwam uit Duitsland, die haar vakantie op de Tulpen Classic had afgestemd. Deelnemers konden kiezen uit drie afstanden: 70, 105 of 130 km. Volgend jaar zal er ook eventueel een kortere afstand worden opgenomen, een 50 km die voor meerdere mensen te doen zal zijn.

 Hoewel er geen regen was voorspelt, was er toch een aardig buitje in het begin, waar vooral de vroeg starters mee te maken kregen, deelnemers die later waren gestart verklaarden zelfs geen druppel te hebben gezien. Om half elf brak het zonnetje door, reden om de grote schuifdeur open te zetten en de stoeltjes en tafeltjes buiten neer te zetten. Deelnemers die in Marknesse waren gestart, zo’n 350 konden zodoende genieten van het lente zonnetje. En genieten van een bakje koffie en van een gebakken vissien. Ook een primeur bij deze tocht, van de bakinstallatie van de Botterskuur werd door de leden van de Wieler vereniging Urk gretig gebruik gemaakt. Er werd gebakken van 11:30 tot 14:00 uur.

 Deelnemers die klaar waren met de tocht kregen een herinnering en elke vrouwelijke deelnemer een bosje tulpen voor thuis. De wielervereniging Urk wil de stichting van de Botterskuur dan ook hartelijk danken voor de uit gestoken hand. Een top locatie om een recreatieve fiets toertocht te beginnen en te eindigen. Tevens gaat de dank uit naar de gemeente Urk voor het verlenen van de vergunning en al jaren hun helpende hand inzake leveren van dranghekken e.d.

 De Rabo Tulpen Classic werd voor de tiende keer gereden, en zal zeker na het succes van afgelopen zaterdag weer in 2018 worden georganiseerd.

Een groep van 13 fietsers van Wielervereniging Urk trok afgelopen week over de meest fameuze Franse en Italiaanse bergen. Waar een weekend eerder Steven Kruiswijk strandde in zijn jacht op de roze trui van de Giro d'Italia, deden de Urkers de dagen erna hun best om dezelfde bergen in een eigen tempo te bedwingen. En met succes.

Vrijdag was er al een viertal neergestreken in Barcelonette. Die hadden zaterdag al fietsend hun plek gevonden halverwege de Col de la Bonette om Steven Kruiswijk te zien vechten voor het terugwinnen van de roze trui die hij een dag eerder door een valpartij had verloren. Gerrit Buis, Teunis Hoefnagel, Christian Koster en Andre de Vries trokken de aandacht van de commentatoren van Eurosport en het Belgische Sporza door de luidkeelse aanmoedigingen en het zwaaien met de Urker vlag. Voor Kruiswijk mocht het echter niet baten. Wel een hele mooie dag voor de Urkers.

Maandagmiddag voegden zich de overige leden bij de groep en werden gelijk de klimmersbenen getest richting Super Sauze, een Frans ski-spookdorp. De volgende dag begon het echte werk en werd begonnen met de rondrit door het Franse en Italiaanse hooggebergte. Koersdirecteur Marnix Westerink had zijn best gedaan om een zo zwaar mogelijk parcours uit te stippelen, terwijl hijzelf juist de meeste moeite moest doen om deze monsterlijke beklimmingen te slechten. Bij toerbeurt werd de volgbus bestuurd door Rick de Graaf en Jan Riekelt de Vries, die op de juiste momenten voor proviand en warme of droge kleren zorgden, terwijl ook anderen slim hun rustmomenten pakten achter het stuur van de volgbus, als hen dat zo uit kwam.

Dinsdag reden de Urkers eerst over de Col de la Bonette, een klim van 24 kilometer lang naar het hoogste doorgaande punt van Europa op 2800 meter (gemiddeld stijgingspercentage van 6,6% tot een maximum van 9%). Teunis Hoefnagel kwam als eerste boven. De verschillen waren groot. Andre de Vries volgde op 5.30 minuten, Christian Koster op bijna 10 minuten en Gerrit Buis op bijna 21 minuten, terwijl de overigen meer dan twee uur nodig hadden voor de klim.

Na een prachtige afdaling en een welverdiende lunch ging het met wat motregen via Isola 2000 richting de Col de la Bombarde. Met name het stuk na Isola 2000 was imponerend te noemen. Het gemiddelde stijgingspercentage sprong zo nu en dan ruim over de 10%  en bovenop de 2350 meter hoge col, waar de grens tussen Frankrijk en Italië werd overgestoken, was het ook nog eens behoorlijk koud. Andre de Vries liet zien over een goed duurvermogen te beschikken en kwam als eerste boven op de tweede klim van de dag, verrassend gevolgd door Gerrit Buis op 9 minuten. Vervolgens kwamen na een klein kwartier ook Teunis Hoefnagel, Christian Koster, Louw Kaptein en Willem Visser vlak na elkaar op de top. Wat wachtte was een lange, natte, koude en technische afdaling. Wel jammer, want genieten was er voor de mannen niet meer bij. Het was vooral een kwestie van voorzichtig en bekwaam sturen en remmen om heelhuids af te dalen richting Vinadio waar het hotel stond en een welverdiende warme douche en Italiaanse maaltijd.

Woensdag moest er een alternatieve route worden gekozen, omdat de bergpas over de 'berg des doods', de Colle delle Fauniera, gesloten was en het bovenop de Colle di Sampeyre gevaarlijk regenachtig en duister weer was. Via een extra lusje met een achteraf overbodig, maar bruut klimmetje, trok de groep als geheel richting de voet van de Colle di Agnello. Na wat lekke banden knapte het weer gelukkig ook wat op.

Deregenkleding kon uit, dus onder het genot van een flauw zonnetje kon geklommen worden richting Pontechianale waar het volgende hotel de mannen verwelkomde. Christian Koster was de troepen vooruit gesneld en stond als eerste bij het stuwmeer, waarna hij er samen met Hoefnagel en Buis nog een sprintje uitperste naar het hotel.

Donderdag was het weer een stuk beter, dus vol goede moed begonnen de mannen aan het vervolg van de beklimming van de Agnello. Er moest nog 10 kilometer geklommen worden naar de top die op  2740 meter lag. Een maximum stijgingspercentage van maar liefst 15% maakte het een meer dan loodzware opgave. Teunis Hoefnagel liet weer zien wat hij waard was en kwam als eerste boven, op een paar minuten gevolgd door Gerrit Buis die op twee fietslengtes gevolgd werd door Andre de Vries. Ook nu kwam iedereen weer boven, en kon begonnen worden aan een prachtige afdaling langs woeste watervallen naar de voet van de Col de Vars, de laatste klim. Teunis Hoefnagel had de juiste klimmersbenen gevonden en pakte ook nu de tweede klim van de dag, gevolgd door de Vries op ruim 5 minuten en Gerrit Buis enkele minuten daarachter. Fokke Barends en Louw Kapitein deden weinig voor elkaar onder, terwijl ook noeste stampers als Henk Bakker, Willem Visser, Rick de Graaf en Johannes Molenaar lieten zien wat ze nog in de benen hadden. Maar groot was het respect van de hele groep voor Marnix Westerink die gesteund door Leendert Visser als lantaarndrager op het tandvlees ook deze brute klim wist te overwinnen.

Na de snelle afdaling ging het weer richting Barcelonette, waar als groep naar toe gereden werd en 's avonds met een overheerlijke maaltijd de reis werd afgesloten. Vrijdagmorgen bij een stralend zonnetje hadden Christian Koster en Andre de Vries nog de benen en de moed voor een ritje naar de top van de Col de Cayolle, en gingen de anderen na het ontbijt weer richting Col de Bult. Rond middernacht waren de eersten daar weer aangekomen en om 3.00 uur kwam ook de laatste auto het dorp weer inrijden.

We gaan met een “groepje een paar dagen naar buitenland om te fietsen”. Heb je ook zin om mee te gaan Louw? Omdat ik weet dat Buitenland best groot is en ik al kennis heb gemaakt van de drang van Marnix om bij voorkeur grote afstanden af te leggen, wil ik graag weten waar we naar toe gaan. Dat is echter nog een beetje vaag, net als wie dat groepje dan precies is. Na een paar weken van stilte en net nadat je denkt dat het niet meer doorgaat, ontvang je een WhatsApp bericht: kun je vanaf aanstaande dinsdag een paar dagen vrij krijgen… of eventueel vanaf woensdag of anders optie 3: week 39.

Week 39 dus. Met wie en waarheen dat hoor je nog! Ik begin het vermoeden te krijgen dat het “groepje dat naar buitenland gaat om te fietsen” niet veel groter is dan alleen Marnix. Dat is nog steeds best groot en ik blijf daarom enthousiast. Van Henk begreep ik dat hij en Willem op zo’n zelfde manier zijn gestrikt en aan “het groepje dat naar buitenland gaat om te fietsen” zijn toegevoegd. Van Leendert weet ik dat hij eerst niet mee mocht, omdat het niet kon en toen hij niet meer wilde, toen moest hij. Of andersom, maar hij was er bij. De Mo was mee omdat de Mo altijd meegaat. Dat wordt nu eenmaal van hem verwacht. De “groep die naar buitenland gaat om te fietsen” was daarmee gegroeid tot 6 leden. Wat dat betreft een Go!

Het volgende WhatsApp bericht laat weten dat er na overleg (met wie dat soort overleg is blijft een raadsel) drie opties zijn:

1. Eiffel in Duitsland. Dichtbij en wel aardige klimmetjes. Beetje net als Limburg, maar het is daar erg koud en het geeft voor die week veel bewolking aan.
2. De Vogezen. Niet echt ver en ook wel leuk. Maar voor de rest net als Eiffel. Koud, nat en akelig!

3.Het meer van Annecy. Ietsje verder rijden maar Prachtig Mooi Weer, Uitdagende en Schitterende Klimmen met Prachtige Uitzichten als Beloning. .. en niet duur.

Alsof dat laatste nog nodig was om je te overtuigen dat de laatste optie echt jouw “keus” is.

Optie#3 dus. Het zou ons overigens niet verbazen dat het hotel weken geleden al gereserveerd blijkt te zijn. Voordat je het weet ben je onderdeel van de G-groep en zit je met een slaperige kop om 03.00 uur in de auto. Hoe ver is dat Annecy eigenlijk?

Het appartement in Sevrier (France) blijkt niet echt groot. Om slaaptechnische redenen is daarom een tweede kamer noodzakelijk. Zeker als je niet op een twijfelaartje naast onze reisleider wil liggen, die overigens ‘s nachts wakker kan schieten om in het grote boek de route nog eens te bestuderen voor een mogelijk extra lusje.

Woensdagmiddag: Langs het meer van Annecy (52 km) en de beklimming van col de la Forclaz (1100 hoogtemeters). Het schitterende uitzicht over het meer is onze beloning voor de zware klim van gemiddeld 10%. Een zacht regenbuitje zorgde voor de nodige verkoeling voor de verhitte klimgeiten. Zelfs zoveel verkoeling dat een kopje hete poeiermelk uitkomst moet bieden. Nadat de gezichten weer kleur hebben gekregen, beginnen we aan onze spectaculaire afdaling waarbij de zwaartekracht en wat stuurwerk bepaald wie er het eerst beneden is. 

 Donderdag: La Semnoz, Annecy, col de Bluffy, col de Marais en col de l’Épine (112 km en 2700 hoogtemeters). Zoals beloofd hadden we inderdaad Prachtig Mooi Weer. Rond het meer van Annecy is het druk en het vrouwelijk schoon is daar dol op een rondje vliegen. Je kijkt af en toe je ogen uit. Het is de enige plek waar ik de drie vrijgezellen een foto heb zien maken. De rest van de tijd lieten ze dat aan anderen over, want anders verdaag je namelijk uit je ritme. De klimmetjes waren langer en minder stijl als de dag ervoor, maar nu was het de natuur die adembenemend was. De stilte oorverdovend en de uitzichten oogverblindend.

Vrijdag: De Koninginnerit (152 km), Cormet de Roselend (4100 hoogtemeters).Waar de één tekort had aan B12 had de ander F16 over. Conditie, inhoud en kracht explodeerde die dag in de echte klimgeit. Het uitzicht dat we genoten tijdens onze welverdiende maaltijd was zo overweldigend, dat sommigen daarna geen kans meer zagen om nog verder de berg op te fietsen. Gesterkt door een goede maaltijd en fijn zonnetje bereikten de uitslovers onder ons de top van de Cormet de Roselend.

Na een afdaling waarbij snelheden werden bereikt die sommige fietstellers niet bij konden houden (die van mij ligt daar nog steeds ergens) reden we in gestaag tempo richting het hotel. Het wegwerken van een torenhoge berg pizza’s was de laatste berg die we hebben bedwongen. Met een voldaan gevoel kijken we terug op een paar schitterende dagen.

Die laatste nacht in ons hotel droomde ik over een man die voorovergebogen aan de tafel een kaart bestudeerd. De plannen zijn nog vaag, maar er is al een groepje.

Met de groeten aan al onze fietsvrienden

Louw Kapitein