{nl}In Ede stond afgelopen zaterdag de alom bekende klimtoer op het programma, de zwaarste toertocht van boven de grote rivieren. Deze tocht al eens 3 jaar geleden gefietst, toen al voor herhaling vatbaar, maar tot nu toe nog niet aan toe gekomen. Daar Ede niet naast de deur ligt, ’s ochtends vroeg vertrokken, rond 7 uur, en dat op je vrije dag. Rond 8:15uur draai ik Ede binnen, bordjes volgen tot aan clubhuis, ik beland in een file, er is een grote toestroom van deelnemers, blijkt al snel. Auto’s worden al aan de kant neergezet, en geen parkeerwacht te zien. Ik besluit om door te rijden, ik weet uit ervaring dat er een groot parkeer terrein bij het zwembad is aldaar. Ik zie nu de eerste parkeerwacht, deze straalt geen rust uit, en ziet met lede ogen dat er nog vele auto’s een parkeerplek zoeken. Ik arriveer op het parkeer terrein van het zwembad, het staat hier echter overvol. Dat is balen, op zoek naar iets anders, ik zie een plekje in de berm, afgeschermd door paaltjes, maar daar past de corolla tussen door. Zo die staat dacht ik, het blijkt dat ik een nieuw stukje parkeer terrein heb ontdekt, de paaltjes worden door de parkeer wachten uit de grond gehaald, en meerdere auto’s maken gebruik van dit plekje. Moest de auto nog een half metertje opschuiven, dan kon er toch nog een auto naast. Terwijl er al weer 20 auto’s stonden te wachten. Kortom het was chaos met parkeren, volgend jaar een parkeerplan maken en iets meer parkeerwachten. {nl} {nl}De fiets van de drager gepakt, en tot mijn verbazing staan er een stuk of 5 man naar te kijken, een echte Rose, dat doet je goed. Als er interesse is voor je fiets. Stuk voor stuk willen ze hem ook nog ff wegen, daarna gaan de hulpstukken erop, fiets tasje, bidons, GPS en km metertje. Kijk dat maakt de fiets alweer 7 kilo zwaarder. Als het druk is op parkeerterrein, kun je erop wachten dat het ook druk is bij het inschrijven. 4 tafels om in te schijven blijken niet voldoende te zijn, lange rijen. Natuurlijk schrijven we wel in zoals het hoort, grapjes waren niet van de lucht, zoals extra kassa aub, en liesje kassa assistentie aub. Door al dit op onthoud kon ik pas om 9:30uur starten, daar gaat je tijd winst. {nl} {nl}Als de toeloop groot is, is het aantal fietsers ook groot, ik verdaag in een peloton van 25 man, er wordt behoorlijk getrapt, ik hou me in het midden geen kopwerk en ook niet aan een elastiek, je rustig houden, we moeten immers nog 130km. We lopen in op een peloton van een man of 50, en achter ons komt ook nog eens een peloton aanzetten. Dit vloeit allemaal samen op de eerste helling van de dag, er is geen lijn meer te bekennen. Fietsers die van achteren naar voren jumpen en anti klimmers die van voren naar achteren zakken. Het peloton blijft groot, er wordt ook veel geschreeuwd. Van achteren, lek, Erik waar ben je, en de traditionele bellers. Gelukkig komt er op de tweede helling een definitieve schifting, ik verdaag in een groepje van zeven, dit zo rond kilometer 15. In dit groepje wordt goed samengewerkt, we blijven tot en met kilometer 65 bij elkaar. We fietsen dan vooral over de veluwe met prachitge stukken bos, hellingen en heide stukken. We rapen hier en daar een renner op en lossen er ook wel eens eentje, groepje zelf wordt nooit groter dan een man of tien.. Zelf moet ik steeds wat toegeven in de klimmen, maar in de afdalingen kon ik weer makkelijk bijkomen. Rond km 65 beginnen ook de beklimmingen aan de Posbank, de Emma piramide, de Zijpenberg en enzovoort. Na deze beklimmingen, wordt ik er op geattendeerd dat mijn zadel tasje er los aanhangt, ik kijk even en er is een koordje geknapt. Besluit de rest te laten gaan, zie een terras en maak er meteen een rust pauze van. Kan het afgeknapte koordje niet herstellen. Dus alles in de rugzakken. Door weggehaalde bordjes, was ik het offici