Een beetje insider in het Urker fietswereldje weet dat ik de Fiets van Marnix heb overgenomen. Deze fiets, dit fenomeen, wordt in dit stuk  hierna aangeduid als de FvM!{nl}Vanmorgen haalde ik de FvM uit de beugels om van start te gaan in de Tulpenronde. In mijn schuur zat ik hardop te praten tegen de FvM en zei dat ik de 95 km zou doen. De FvM praatte natuurlijk niet terug maar ik zag hem denken: “daar draai ik mijn wiel niet voor om, mijn vorige baas begon bij 95 km pas net op gang te komen”. Bij de start was er een flinke ploeg en al snel reden we voor mijn doen een behoorlijk hard tempo. Ik bleef een beetje achterin hangen maar dat beviel de FvM niet. Ik kon er niets aan doen maar de FvM ging als vanzelf naar voren. Hij zocht zijn vorige baasje! Bij Marnix aangekomen zag ik de FvM gewoon glimlachen in de rug van zijn vorige baas. Ik zat daar goed maar de FvM wilde meer! Zonder dat ik het wilde pakte de FvM zelfs de kop. Ik aan het schelden op de FvM maar hij trok zich er niks van aan. Vervolgens gaf ik een harde klap op het stuur en toen luisterde eindelijk de FvM en kwam ik terug in mijn oude positie.{nl}Het tempo lag inmiddels dermate hoog dat een oudere man uit Zeewolde niet meer in de gaten had dat er een bocht aan kwam. Ik werd daardoor in de berm gesmeten maar als zoon van een rijschoolhouder hield ik de FvM recht waarna ik een compliment kreeg van Jurie-Hessel: “goed opgelost jonge!”{nl}Tussen Kuinre en Slijkenburg vond ik mijn waterloo. Achteraf vond ik het nog knap dat ik het zo lang had vol gehouden. Ik had me zo opgeblazen dat  ik begon te hallucineren: “Ik zag wel degelijk de tulpen in bloei staan in alle kleuren van de regenboog!” De man uit Zeewolde haakte ook af en ik verdaagde met hem aan de praat. Hij had al 30x Alpe D’uez gedaan.  Ik begon over De Marmotte en dat ik het eigenlijk niet zag zitten. Maar toen begon hij over de kleine Marmotte. Ik gelijk nieuwsgierig maar “de kleine” betekende 3 in plaats van 4 bergen. Over klein gesproken. Intussen zat de FvM bij dit gezapige tempo verveeld voor zich uit te sturen.{nl}Bij de controlepost in de Weerribben moest ik vol in de ankers want de FvM wilde gewoon doordenderen. Gelukkig kreeg ik medestanders in Albert, Leendert en Jurie-Hessel om de 95 km te doen. In Blokzijl wilde de FvM rechtdoor en moest ik met alle macht naar rechts sturen om toch echt die 95 km te doen. We reden stevig door en ik kon redelijk meekomen. Na Marknesse kregen we de wind weer tegen en moest ik een paar keer een gaatje laten. De FvM was inmiddels al gefrustreerd afgehaakt. Ik reed rustig uit en haalde met wat pijntjes de eindstreep. In de kantine nog even de organisatie bedankt voor hun perfecte werk en verzorging. {nl}Zojuist nog even in de schuur bij de FvM gekeken. Ik zei hem genacht. Maar de FvM zei niets terug: Boos!{nl} {nl}Auke Brouwer{nl}