Optie#3

We gaan met een “groepje een paar dagen naar buitenland om te fietsen”. Heb je ook zin om mee te gaan Louw? Omdat ik weet dat Buitenland best groot is en ik al kennis heb gemaakt van de drang van Marnix om bij voorkeur grote afstanden af te leggen, wil ik graag weten waar we naar toe gaan. Dat is echter nog een beetje vaag, net als wie dat groepje dan precies is. Na een paar weken van stilte en net nadat je denkt dat het niet meer doorgaat, ontvang je een WhatsApp bericht: kun je vanaf aanstaande dinsdag een paar dagen vrij krijgen… of eventueel vanaf woensdag of anders optie 3: week 39.

Week 39 dus. Met wie en waarheen dat hoor je nog! Ik begin het vermoeden te krijgen dat het “groepje dat naar buitenland gaat om te fietsen” niet veel groter is dan alleen Marnix. Dat is nog steeds best groot en ik blijf daarom enthousiast. Van Henk begreep ik dat hij en Willem op zo’n zelfde manier zijn gestrikt en aan “het groepje dat naar buitenland gaat om te fietsen” zijn toegevoegd. Van Leendert weet ik dat hij eerst niet mee mocht, omdat het niet kon en toen hij niet meer wilde, toen moest hij. Of andersom, maar hij was er bij. De Mo was mee omdat de Mo altijd meegaat. Dat wordt nu eenmaal van hem verwacht. De “groep die naar buitenland gaat om te fietsen” was daarmee gegroeid tot 6 leden. Wat dat betreft een Go!

Het volgende WhatsApp bericht laat weten dat er na overleg (met wie dat soort overleg is blijft een raadsel) drie opties zijn:

  1. Eiffel in Duitsland. Dichtbij en wel aardige klimmetjes. Beetje net als Limburg, maar het is daar erg koud en het geeft voor die week veel bewolking aan.
  2. De Vogezen. Niet echt ver en ook wel leuk. Maar voor de rest net als Eiffel. Koud, nat en akelig!

3.Het meer van Annecy. Ietsje verder rijden maar Prachtig Mooi Weer, Uitdagende en Schitterende Klimmen met Prachtige Uitzichten als Beloning. .. en niet duur.

Alsof dat laatste nog nodig was om je te overtuigen dat de laatste optie echt jouw “keus” is.

Optie#3 dus. Het zou ons overigens niet verbazen dat het hotel weken geleden al gereserveerd blijkt te zijn. Voordat je het weet ben je onderdeel van de G-groep en zit je met een slaperige kop om 03.00 uur in de auto. Hoe ver is dat Annecy eigenlijk?

Het appartement in Sevrier (France) blijkt niet echt groot. Om slaaptechnische redenen is daarom een tweede kamer noodzakelijk. Zeker als je niet op een twijfelaartje naast onze reisleider wil liggen, die overigens ‘s nachts wakker kan schieten om in het grote boek de route nog eens te bestuderen voor een mogelijk extra lusje.

Woensdagmiddag: Langs het meer van Annecy (52 km) en de beklimming van col de la Forclaz (1100 hoogtemeters). Het schitterende uitzicht over het meer is onze beloning voor de zware klim van gemiddeld 10%. Een zacht regenbuitje zorgde voor de nodige verkoeling voor de verhitte klimgeiten. Zelfs zoveel verkoeling dat een kopje hete poeiermelk uitkomst moet bieden. Nadat de gezichten weer kleur hebben gekregen, beginnen we aan onze spectaculaire afdaling waarbij de zwaartekracht en wat stuurwerk bepaald wie er het eerst beneden is. 

IMG-20150923-WA0005

 Donderdag: La Semnoz, Annecy, col de Bluffy, col de Marais en col de l’Épine (112 km en 2700 hoogtemeters). Zoals beloofd hadden we inderdaad Prachtig Mooi Weer. Rond het meer van Annecy is het druk en het vrouwelijk schoon is daar dol op een rondje vliegen. Je kijkt af en toe je ogen uit. Het is de enige plek waar ik de drie vrijgezellen een foto heb zien maken. De rest van de tijd lieten ze dat aan anderen over, want anders verdaag je namelijk uit je ritme. De klimmetjes waren langer en minder stijl als de dag ervoor, maar nu was het de natuur die adembenemend was. De stilte oorverdovend en de uitzichten oogverblindend.

Vrijdag: De Koninginnerit (152 km), Cormet de Roselend (4100 hoogtemeters).Waar de één tekort had aan B12 had de ander F16 over. Conditie, inhoud en kracht explodeerde die dag in de echte klimgeit. Het uitzicht dat we genoten tijdens onze welverdiende maaltijd was zo overweldigend, dat sommigen daarna geen kans meer zagen om nog verder de berg op te fietsen. Gesterkt door een goede maaltijd en fijn zonnetje bereikten de uitslovers onder ons de top van de Cormet de Roselend.

 

IMG-20150925-WA0023

Na een afdaling waarbij snelheden werden bereikt die sommige fietstellers niet bij konden houden (die van mij ligt daar nog steeds ergens) reden we in gestaag tempo richting het hotel. Het wegwerken van een torenhoge berg pizza’s was de laatste berg die we hebben bedwongen. Met een voldaan gevoel kijken we terug op een paar schitterende dagen.

Die laatste nacht in ons hotel droomde ik over een man die voorovergebogen aan de tafel een kaart bestudeerd. De plannen zijn nog vaag, maar er is al een groepje.

Met de groeten aan al onze fietsvrienden

Louw Kapitein