Urkers bedwingen Franse en Italiaanse bergkolossen

Een groep van 13 fietsers van Wielervereniging Urk trok afgelopen week over de meest fameuze Franse en Italiaanse bergen. Waar een weekend eerder Steven Kruiswijk strandde in zijn jacht op de roze trui van de Giro d'Italia, deden de Urkers de dagen erna hun best om dezelfde bergen in een eigen tempo te bedwingen. En met succes.

Vrijdag was er al een viertal neergestreken in Barcelonette. Die hadden zaterdag al fietsend hun plek gevonden halverwege de Col de la Bonette om Steven Kruiswijk te zien vechten voor het terugwinnen van de roze trui die hij een dag eerder door een valpartij had verloren. Gerrit Buis, Teunis Hoefnagel, Christian Koster en Andre de Vries trokken de aandacht van de commentatoren van Eurosport en het Belgische Sporza door de luidkeelse aanmoedigingen en het zwaaien met de Urker vlag. Voor Kruiswijk mocht het echter niet baten. Wel een hele mooie dag voor de Urkers.

Maandagmiddag voegden zich de overige leden bij de groep en werden gelijk de klimmersbenen getest richting Super Sauze, een Frans ski-spookdorp. De volgende dag begon het echte werk en werd begonnen met de rondrit door het Franse en Italiaanse hooggebergte. Koersdirecteur Marnix Westerink had zijn best gedaan om een zo zwaar mogelijk parcours uit te stippelen, terwijl hijzelf juist de meeste moeite moest doen om deze monsterlijke beklimmingen te slechten. Bij toerbeurt werd de volgbus bestuurd door Rick de Graaf en Jan Riekelt de Vries, die op de juiste momenten voor proviand en warme of droge kleren zorgden, terwijl ook anderen slim hun rustmomenten pakten achter het stuur van de volgbus, als hen dat zo uit kwam.

IMG_2563

Dinsdag reden de Urkers eerst over de Col de la Bonette, een klim van 24 kilometer lang naar het hoogste doorgaande punt van Europa op 2800 meter (gemiddeld stijgingspercentage van 6,6% tot een maximum van 9%). Teunis Hoefnagel kwam als eerste boven. De verschillen waren groot. Andre de Vries volgde op 5.30 minuten, Christian Koster op bijna 10 minuten en Gerrit Buis op bijna 21 minuten, terwijl de overigen meer dan twee uur nodig hadden voor de klim.

Na een prachtige afdaling en een welverdiende lunch ging het met wat motregen via Isola 2000 richting de Col de la Bombarde. Met name het stuk na Isola 2000 was imponerend te noemen. Het gemiddelde stijgingspercentage sprong zo nu en dan ruim over de 10%  en bovenop de 2350 meter hoge col, waar de grens tussen Frankrijk en Italië werd overgestoken, was het ook nog eens behoorlijk koud. Andre de Vries liet zien over een goed duurvermogen te beschikken en kwam als eerste boven op de tweede klim van de dag, verrassend gevolgd door Gerrit Buis op 9 minuten. Vervolgens kwamen na een klein kwartier ook Teunis Hoefnagel, Christian Koster, Louw Kaptein en Willem Visser vlak na elkaar op de top. Wat wachtte was een lange, natte, koude en technische afdaling. Wel jammer, want genieten was er voor de mannen niet meer bij. Het was vooral een kwestie van voorzichtig en bekwaam sturen en remmen om heelhuids af te dalen richting Vinadio waar het hotel stond en een welverdiende warme douche en Italiaanse maaltijd.

Foto 31-05-16 10 02 36

Woensdag moest er een alternatieve route worden gekozen, omdat de bergpas over de 'berg des doods', de Colle delle Fauniera, gesloten was en het bovenop de Colle di Sampeyre gevaarlijk regenachtig en duister weer was. Via een extra lusje met een achteraf overbodig, maar bruut klimmetje, trok de groep als geheel richting de voet van de Colle di Agnello. Na wat lekke banden knapte het weer gelukkig ook wat op.

IMG_2588

Deregenkleding kon uit, dus onder het genot van een flauw zonnetje kon geklommen worden richting Pontechianale waar het volgende hotel de mannen verwelkomde. Christian Koster was de troepen vooruit gesneld en stond als eerste bij het stuwmeer, waarna hij er samen met Hoefnagel en Buis nog een sprintje uitperste naar het hotel.

Foto 31-05-16 10 44 09

Donderdag was het weer een stuk beter, dus vol goede moed begonnen de mannen aan het vervolg van de beklimming van de Agnello. Er moest nog 10 kilometer geklommen worden naar de top die op  2740 meter lag. Een maximum stijgingspercentage van maar liefst 15% maakte het een meer dan loodzware opgave. Teunis Hoefnagel liet weer zien wat hij waard was en kwam als eerste boven, op een paar minuten gevolgd door Gerrit Buis die op twee fietslengtes gevolgd werd door Andre de Vries. Ook nu kwam iedereen weer boven, en kon begonnen worden aan een prachtige afdaling langs woeste watervallen naar de voet van de Col de Vars, de laatste klim. Teunis Hoefnagel had de juiste klimmersbenen gevonden en pakte ook nu de tweede klim van de dag, gevolgd door de Vries op ruim 5 minuten en Gerrit Buis enkele minuten daarachter. Fokke Barends en Louw Kapitein deden weinig voor elkaar onder, terwijl ook noeste stampers als Henk Bakker, Willem Visser, Rick de Graaf en Johannes Molenaar lieten zien wat ze nog in de benen hadden. Maar groot was het respect van de hele groep voor Marnix Westerink die gesteund door Leendert Visser als lantaarndrager op het tandvlees ook deze brute klim wist te overwinnen.

Na de snelle afdaling ging het weer richting Barcelonette, waar als groep naar toe gereden werd en 's avonds met een overheerlijke maaltijd de reis werd afgesloten. Vrijdagmorgen bij een stralend zonnetje hadden Christian Koster en Andre de Vries nog de benen en de moed voor een ritje naar de top van de Col de Cayolle, en gingen de anderen na het ontbijt weer richting Col de Bult. Rond middernacht waren de eersten daar weer aangekomen en om 3.00 uur kwam ook de laatste auto het dorp weer inrijden.

Foto 02-06-16 09 43 25